“Ik kan nog steeds terecht bij Anna Borstzorg”
Op 15 mei 2021 staat Anita van der Vaart (1963) onder de douche, als ze een knobbeltje voelt in haar linkerborst. Het begin van een spannende periode. “Het is gewoon een vetbultje, dacht ik” vertelt Anita. “Maar mijn man vertrouwde het niet en dus besloot ik direct na het weekend naar de huisarts te gaan”. De enige juiste beslissing, blijkt al snel. Anita wordt in eerste instantie verwezen naar het ziekenhuis in haar woonplaats. Maar als blijkt dat de wachttijd daar 5 weken is, stuurt haar huisarts haar door naar het Anna Ziekenhuis.
“Eenmaal in het Anna, werd er direct gestart met allerlei onderzoeken. Er werden foto’s gemaakt en biopten afgenomen. Al snel had ik duidelijkheid: er zat een kleine tumor in mijn linkerborst. Je schrikt natuurlijk van zo’n bericht, maar gelukkig werd ik goed opgevangen. Zowel de arts als de verpleegkundige van Anna Borstzorg legden alles rustig uit.”
Slechts 10 dagen na haar doktersbezoek, wordt de tumor operatief verwijderd. “Ik was bang om mijn borst te verliezen. Dat is toch een stuk van je vrouwelijkheid. Gelukkig was een borstbesparende operatie mogelijk. Door het plaatsen van een jodiumzaadje kon de chirurg goed zien waar de tumor zat en dus heel gericht te werk gaan. Ze verzekerde me bovendien dat ze het mooi zou maken. En ze heeft woord gehouden, want het ziet er hartstikke goed uit.”
“Ik was er gelukkig op tijd bij”
Anita realiseert zich dat ze geluk heeft gehad. “Ik was er op tijd bij en had geen uitzaaiingen. Mijn poortwachtersklier was schoon en de tumor kon weggehaald worden zonder grote gevolgen. Een geluk bij een ongeluk. Maar als het nodig was geweest mijn borst weg te halen, had ik dat gedaan. Alles om maar zo snel mogelijk beter te worden.”
Dat beter worden, verloopt voorspoedig. Anita krijgt na de operatie nog enkele weken bestraling. “De tumor zat in de buurt van mijn hart, dus moest ik tijdens de bestralingen mijn adem inhouden. Een hele uitdaging als je COPD hebt! Alle medewerkers waren ervan op de hoogte en dachten met me mee. Ik kreeg alle tijd om op adem te komen en dat maakte het een stuk minder vervelend.”
“Toen kwam de emotionele klap”
Na de laatste bestraling, wordt Anita genezen verklaard. Maar dan komt de emotionele klap. “Ik realiseerde me ineens wat ik allemaal kwijt had kunnen raken” vertelt ze. Gelukkig krijgt Anita veel steun van haar man Anton en haar omgeving. Én van hond Shiva, die een belangrijke rol speelt in haar leven. “Hoe moe ik ook was, hoe ziek ik me ook voelde, ik ging iedere dag met Shiva wandelen. Dat deed me goed.” Dat wandelen, doet Anita nog steeds. Ze gaat dagelijks de deur uit met Shiva en de nieuwste aanwinst; hond Sam. “Die 2 geven me zoveel, dat is niet te beschrijven.”
Anita blijft onder controle bij Anna Borstzorg. “Ik ga regelmatig op controle en slik de komende 5 jaar chemotabletten om de situatie stabiel te houden. Door de naweeën van de operatie en de medicatie ben ik erg moe, maar ik maak er het beste van.”
“Dat vertrouwde, veilige gevoel doet je goed als je kwetsbaar bent.”
Anita heeft vertrouwen in de toekomst, maar helemaal loslaten zal ze het nooit. “Als ik zie dat anderen ziek worden en minder geluk hebben, vind ik dat lastig. Gelukkig kan ik er goed over praten met mijn man en kan ik nog altijd terecht bij het team van Anna Borstzorg. En niet alleen voor mentale ondersteuning. Zo vroeg ik me laatst af of een beugel-bh eigenlijk wel mag, na zo’n operatie. Hartstikke fijn dat ik dan met zo’n praktische vraag terecht kan bij de verpleegkundige.”
Anita kijkt met tevredenheid terug op haar behandeling. “Het was een heftige periode, maar de begeleiding was super. Ik voelde me op mijn gemak bij Anna Borstzorg en iedereen stond er voor me klaar.
Eén ding wil Anita nog kwijt: Denk niet dat het wel meevalt, maar ga naar de huisarts laat je controleren. Het kan je leven redden!
