“Ondanks de borstkanker, kon ik tijdens de behandelingen ook veel nog wél”
Ongeveer 1 op de 7 vrouwen krijgt borstkanker. Borstkankervereniging Nederland vraagt hier in oktober aandacht voor, tijdens de borstkankermaand. Cindy ging totaal zorgeloos de onderzoeken in, maar langzaamaan werd het nieuws steeds slechter. Ze bleek een agressieve vorm te hebben. Zelf wil ze vooral positief blijven. Ze vertelt haar verhaal.
“Ik moet naar buiten, ik kan geen adem meer halen!” Dat dacht Cindy, toen ze hoorde dat het slim was om iemand mee te nemen naar de uitslag van haar borstonderzoek. Een paar maanden daarvoor had ze nog goed nieuws gekregen na een dergelijk onderzoek. Toen ze een bobbeltje voelde in haar borst, dacht ze dan ook aan een ontsteking. Niet aan kanker. Dat de huisarts het wilde laten controleren, vond ze logisch. Maar echt zorgen maakte ze zich niet.
Eerlijke mensen in de zorg
Wat daarna volgde was een achtbaan. “Het was echt bizar.” Ze kreeg binnen een week veel verschillende onderzoeken. “Die snelle actie was heel fijn”, vertelt Cindy. “En ook goed dat de mensen bij het Anna heel eerlijk zijn. Ze maken het niet mooier dan het is. Je kan maar beter weten wat je kan verwachten.” Naar alle afspraken nam Cindy iemand mee, meestal haar man. “Het is echt veel informatie. En ook al krijg je veel mee op papier, soms denk je achteraf: hoe zat het ook alweer? Heel fijn dat je altijd de mammacare-verpleegkundige kan bellen. Dat geeft rust.”
Vrienden en familie die er voor je zijn
De vrienden en familie van Cindy hebben vaak geholpen. “Ongelofelijk, iedereen was zo ontzettend lief, echt niemand is ons tegengevallen.” Ook voor hun twee kinderen stond iedereen klaar. Zowel Cindy als haar man zijn ondernemer. Haar inkomen viel dus voor een groot gedeelte weg. “Al was het af en toe ook fijn om te werken.” Haar man voelde de druk van zorgen voor het gezin én het zorgen voor inkomen. “Dan is een oppas heel erg welkom”, vertelt ze.
Je kan ook nog veel wél
Cindy heeft chemokuren en bestraling gehad en slikt nu chemotabletten. Wat vond ze van de behandelingen? “Ik was verbaasd door wat er nog wél kon. Ik wilde blijven coachen bij de hockey van mijn dochter. Het ziekenhuis dacht daar goed over mee, want eerst had ik chemo op vrijdag en dan kon ik in het weekend niet veel. Daarom hebben we die behandeling verplaatst naar de maandag. Ik kon ook elke dag wel een wandeling met de hond maken. En ook weekendjes weg en uit eten met vrienden was mogelijk. Je moet gewoon goed nadenken over wat je wanneer doet.” Maar er waren natuurlijk ook verdrietige momenten. “Dat je flauwvalt omdat je obstipatie hebt terwijl je net je kinderen naar school wilt brengen, dat is geen fijn moment. En de overgang krijg je er ook gratis bij. Sommige bijwerkingen had ik echt niet verwacht, gelukkig kon ik altijd met de verpleegkundige bellen.” Ook de haaruitval vond ik naar. “Je staat er niet bij stil dat ook je wenkbrauwen verdwijnen, dat had ik achteraf wel eerder willen weten, dan had ik ze van tevoren kunnen laten tatoeëren. Tijdens sommige behandelingen wordt dat afgeraden.”
Niet te veel informatie opzoeken
De behandeling van Cindy is nog niet klaar. Na de chemo en bestraling, volgde ook een operatie. Een borstbesparende operatie, lukte helaas niet. Toch kijkt ze vooral vooruit. “Ik heb altijd geprobeerd positief te blijven. Ik zocht bijvoorbeeld niet veel informatie op internet. Je krijgt vanuit het Anna goede informatie en online vind je veel vervelende verhalen. Terwijl iedereen en elk lichaam anders is.” Over een tijdje hoopt ze kankervrij te zijn, begin 2024 krijgt ze een scan. Dan weet ze of de kanker uit haar lijf is. “Eigenlijk voel ik me nu 95 procent van de tijd heel goed. Af en toe ben ik nog wel wat angstig. Dat is meestal aan het einde van de dag, als ik moe ben. Over het algemeen denk ik wel dat ik weer op de goede weg ben. Dat onbezorgde van vroeger zal wel niet meer terugkomen, maar ik voel het vertrouwen in mijn lichaam weer langzaam terugkomen. En dat is een heel fijn gevoel.”