“Bij het Anna kon ik supersnel terecht voor een Urolift-behandeling”

“Een aantal keer lukte het me niet meer om te plassen”, vertelt Frans. “Ik kreeg toen een katheter. De huisarts heeft me doorverwezen. Ik kreeg onderzoeken om te kijken waar het door kwam. Die waren eigenlijk helemaal niet vervelend. Ik ben ook heel positief. En toen ik het Anna binnenkwam, was iedereen meteen heel aardig. Je krijgt een hand en goede uitleg. Dat vind ik belangrijk. Het voelt niet ‘steriel’, het zijn gewoon vriendelijke mensen die je verder helpen.”

Naar de huisarts voor plasproblemen

Frans wist meteen dat hij naar het Anna wilde. Zijn vrouw was daar goed geholpen en de wachttijden waren niet lang. In het ziekenhuis werden de mogelijkheden voor een behandeling uitgelegd. “Ik vond het fijn dat mijn vrouw erbij was. Zij heeft op de ambulance gewerkt. Ik zeg altijd: zij is mijn medische back-up. Ze weet gewoon meer dan ik. Het is heel fijn om haar bij de gesprekken te hebben.”

Nieuwe ingreep zonder snijden

In het Anna legden ze duidelijk uit waaruit Frans kon kiezen. Een operatie of een nieuwe ingreep: de Urolift. Dat is een behandeling waarbij niet gesneden wordt. En dat vond Frans een fijn idee. “Bij de Urolift hoef je niet onder narcose en je herstelt snel. Mijn vrouw zei: dat kan je altijd eerst proberen, als het niet werkt kies je de operatie.” 

Snel terecht in Anna

Omdat er een patiënt uitviel, kon Frans al heel snel terecht. “Binnen een paar dagen kon ik komen, geweldig toch?” In de operatiekamer kreeg hij een roesje. “Ik was maar een half uur weg en kon gewoon de operatiekamer uitlopen. Mijn vrouw kreeg ondertussen ook nieuws over hoe het met mij ging. Dat vond ze heel fijn, voor haar was het ook spannend. Iedereen doet zijn best bij het Anna.” 

Er was 1 nadeel, incontinentiemateriaal was er niet. “Het was vrijdagmiddag dus ik kreeg een maandverbandje. Dat bleek niet genoeg. We hebben dan ook de tip gegeven om daar voor te zorgen en daar deden ze meteen iets mee.”

Meteen weer goed voelen

Thuis moest Frans even rustig aan doen. Niet te veel tillen, niet autorijden… Misschien was dat nog wel het lastigste. Want hij voelde zich meteen weer helemaal goed. “Ik moest op de rem trappen”, vertelt zijn vrouw. “Frans voelde zich gewoon weer lekker. Hij heeft ook nooit geklaagd.”

En de klachten? Die zijn verdwenen. Van bijwerkingen heeft Frans geen last gehad. Hij vertelt: “Er zijn geen garanties. Ik kan weer klachten krijgen. Als er iets is, dan hoef ik alleen maar te bellen naar het ziekenhuis. De verwijzing van de huisarts blijft gelden. Ideaal, want in het ziekenhuis kennen ze nu mijn situatie. Ik ben heel tevreden.”