“We voelden meteen: er wordt hier goed voor ons gezorgd.”
Kijken wat goed voelt: dát was het bevallingsplan van Mara. Het past niet bij haar en haar man om alles van tevoren vast te leggen. Toen de bevalling begon, voelde het goed om naar het Anna Ziekenhuis te rijden. Ze kijkt positief terug op de bevalling. “We voelden meteen: er wordt hier goed voor ons gezorgd.”
“Ik was bang dat ik de eerste weeën niet zou voelen”, vertelt Mara. “Maar ik herkende het meteen toen de bevalling begon.” En eigenlijk wist ze al snel toen de verloskundige bij haar thuis was: het ziekenhuis voelt nu toch het beste. “Het was maar tien minuten rijden, dus we hebben onze spullen gepakt en zijn gegaan.”
Rust door ruggenprik
Dat bleek een goede beslissing. “Ik voelde me meteen op mijn gemak. We kregen een fijne kamer waar je kon douchen. Ook was er een bad in de gang.” Toen wisten Mara en haar man nog niet dat ze daar nog wel even zouden blijven. “De bevalling duurde 18 uur en we moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven. Dat had ik niet gedacht. Ik ben blij dat we voor een ruggenprik kozen, dat gaf echt rust. Daardoor kon ik het goed volhouden.”
Klik met ziekenhuisverloskundige
Als je een ruggenprik krijgt, dan wordt je bevalling medisch. Een verloskundige van het ziekenhuis neemt het dan over. “Natuurlijk was dat even raar, maar Wioletta, de verloskundige van het ziekenhuis, was meteen superlief voor ons. We hadden echt een klik.” Later op de dag hielp collega Frank hen. “Dat was natuurlijk weer even wennen, een andere verloskundige. Maar het voelde al snel veilig.”
Persen na de voetbalwedstrijd
Een moment om niet te vergeten: samen een wedstrijd van het Nederlands elftal kijken tijdens het WK in Qatar. Niet op de bank, maar in een ziekenhuiskamer… “We moesten toch wachten. De verloskundige zei: na de wedstrijd gaan we persen. Dat is een leuk verhaal om op een feestje te vertellen.”
Nachtje blijven in het ziekenhuis
En na dat lange wachten, was het eindelijk zo ver. “Heel bijzonder. Mijn man was de hele tijd vooral met mij bezig geweest. Toen hij onze dochter op zijn borst had liggen, kwamen ook bij hem de tranen. Je bent dan ineens ouders.” Het was al avond. “We kregen meteen te horen dat we nog een nachtje konden blijven. Superfijn, want zo konden we rustig aan elkaar wennen. De volgende dag konden we lekker naar huis. Daar stond de kraamzorg voor ons klaar. Maar niet voordat de verloskundige nog even bij ons kwam kijken. Superlief toch?”